‘Non basta
cunha tirita, hai que conseguir o empoderamento'
Selena
Pizarro | Santiago de Compostela
- Xa está, xa
votamos. Somos demócratas. E
agora que? Cando van empezar a cumprir as promesas? Temos xa todos dereito a saúde?
- Que dis!
Nin que estiveramos no terceiro mundo, por favor. O dereito a saúde é para todas iguais, está recoñecido na
Declaración
Universal e na Constitución Española.
- Todas? E
as persoas inmigrantes?
- Pois supoño que tamén, non? Se
é
para todas…
Médicos do
Mundo Galicia contabilizou no que vai de ano 80 casos de persoas que non teñen
cobertura sanitaria. Até
onte
tiña claro dúas cousas.
A primeira delas que a sanidade é un dereito público
increbantábel. A
segunda que ningún
profesional médico pode
negarse a atender unha urxencia sanitaria. Divina xuventude, pobre ilusa que
son.
‘Non basta
cunha tirita, hai que conseguir o empoderamento destas persoas’, alegou
Belén Torrón, psicóloga e
traballadora no programa de inmigración de Médicos do
Mundo. A organización de cooperación ao
desenvolvemento acompaña e coida á usuaria até que teña a alta
asegurada no dereito a saúde, unha
alta que as políticas públicas
esquecen tendo que ser a propia asociación a que
asuma até
o
final o proceso.
Médicos do
Mundo Galicia enfróntase
todos os días a
situacións
vergonzosas por parte da Administración e do
sistema sanitario. Nalgúns casos
disuádese a
utilización das
urxencias médicas
alegando facturación
posterior ou mandándolles a
factura. A aplicación do código deontolóxico está mediatizado polo medo dos profesionais
a reibir amolestacións ou
noutros casos por cuestións de
racismo ou xenofobia. Xa non se debate do Real Decreto 16/2012, nin da Instrución do
Programa Galego de Protección Social
da Saúde Pública que
recorta aínda máis
dereitos que o anterior. Nin tan sequera a lei de estranxeiría aparece
xa nos titulares. Non obstante, Marrocos segue encargándose de
que non cheguen ou que o mar como alternativa acabe forzando un destino peor do
que non temos fotografías como as
de Aylan. Pero seguimos mirando para o outro lado e pensando que España o está facendo
ben, porque en relación ao 2014
as cifras baixaron. África está evolucionando ou nós
des-evolucionando?
Médicos do
Mundo Galicia acompaña ás persoas
que están en
situación de
irregularidade -que non ilegalidade-
burocrática no
proceso interminábel para
conseguir algo tan trivial como ter acceso á atención médica -un
camiño no que
precisamente nin a Administración pública, nin
os organismos correspondentes axudan-. Encárganse de
informar as súas
usuarias como titulares de dereitos e as vulneracións ás que son
expostas polo descoñecemento
dos mesmos. Tentan fortalecer as asociacións entre
as persoas coas que traballan, o obxectivo: conseguir o seu empoderamento.
Configúrase así unha maraña de
trabas, de frustración, de
desesperación e de
violación contra o
dereito a saúde
recollido na Carta Magna. E ante este motín contra a
cidadanía, Médicos do
Mundo decide actuar a través da
incidencia política, para
que os titulares de obrigas respeten, protexan e cumpran co seu deber, para que
representen á
soberanía -que non
son eles precisamente-. O SERGAS, os xuíces e os
políticos teñen o deber
de responder á
petición que
tanto tempo se leva reivindicando desde distintos colectivos. Non se pode
permitir que unha muller de 80 anos teña que
esperar anos para conseguir ter a cobertura médica que
lle corresponde como persoa, nin que unha recén nada
prematura teña que
esperar tres meses para seren atendida, presentando pola tardanza problemas do
corazón, propios
desta situación precoz.
As organizacións como Médicos do
Mundo non están aquí para seren os salvadores, hai unha
serie de responsabilidades que apuntan a determinados sectores que teñen a
obriga de contestar e actuar con eficacia. Así que talvez, botar a papeleta na urna
non asegura ningún dereito,
despois toca inspección e presión.